Post by Schoppenheer on Apr 11, 2013 15:23:41 GMT -5
Het wonder van creatie
In het water werd er op een maandag een baby achtergelaten.
Gedragen door de raven wachtte de baby op het ontwaken,
het ontwaken van de dorpelingen enkele uren later.
Uit zijn ogen schoten narcissussen, die zich nestelden in de monden
de monden van de omstanders, die slechts wat omstonden
Verslonden door het wonder en de schoonheid van creatie
mompelden de omstanders binnensmonds over hun oneindige fascinatie
Hun fascinatie met het kind, op ontelbare wijzen geboren
in beelden,in zinnen, in tonen, in kleuren en in woorden
De penseelstreek over de dodencel, beschreven met violen
is een gietijzeren deksel over de leegte van riolen
Spreek tot ons, dans voor ons, adem de kunsten weer tot leven,
breng de oneindigheid naar boven, zo inherent in ons verweven
Al is het maar om de zonderlingen in hun zolders te verbinden
laat de baby in het water voor de dorpelingen om te vinden
schoppenheer.wordpress.com/